نیمکت عاشقی یادت هست ؟


کنار هم ، نگاه در نگاه و سکوتمان چه گوش نواز بود . . .


بید مجنون زیر سایه اش امانمان داده بود ،


برگ های رنگینش را به نشانه عشقمان بر سرمان می ریخت . . .


او نیز عاشق بودنمان را به رخ پاییز می کشید ،


اما اکنون پاییز . . .نبودنت را ، جداییمان را به رخ می کشد . . .


بگو ، صدایم کن ، بیا تا دوباره "ما" شویم !


مرحمی بر سوز دلم باش ، نگاه کن ، پاییز به من می خندد . . .


بیا داغ جداییمان را به دلش بگذاریم !


بیا کلاغ ها را پر دهیم تا خبر وصالمان را به پرستو ها مژده دهند ،


دوباره صدایم کن . . .